بعثت

بعثت پیامبر نور و رحمت بر همه دوستان و مسلمانان مبارک

سلام و صلوات بر آن وجود نازنین که در آسمان ها عزیزتر از زمین است

از آسمان آمد نــــــــدا        اقرأ بگو ای مصطفا

ای نور حق بیرون بیــا        از ظلمت غار ِ حرا

آدم فرامـــــــوشم نمود      در سینه خاموشم نمود

با بُت همآغوشم نمود      فریاد کن از نو مـــــرا

زشتی چه زیبا گشته است    نیکی چه تنها گشته است

شیطان چه آقا گشته است    عیب است این بر ما خدا

عهد مرا آدم شکست        جای خدا شیطان نشست

مهر بتان در سینه بست     بُت را نه زیبد جای ما

قابیل ها بسیار شد       هابیل ها بر دار شد

آدم به حوا هار شد        دیگر نبود از ما حیا

هر کس فرستادم نشد     هر معجزی دادم نشد

آدم کمـــــــی آدم نشد     راهش نشد از بد جدا

بهـــــر نجات از آتــــــشم       از چاه بیرونش کشم

با ایل و اهل و صد حشم     اما دریغ از یک نگا

گاهی به خشمم لنگ شد   گاهی عذابم سنگ شد

گاهی که خُلقـــم تنگ شد   جزغاله شد آن بی نـــوا

دیگـــــر به اینجایم رسید     تنها به تــو دارم امید

این انس را کن رو سفید     تا باز گردد سـوی ما

ای رحمت ارض و سماء      ای نور حق نور خدا

ای بهترین مخلوق ما         اقرأ بگو ای مصطفا

غُربتی

من برگشتم. از همه دوستان بخاطر لطفی که به بنده در این مدت داشتند سپاسگزارم.

هر وقت گشتی تو ایران میزنم دلم کوه غم می شود.

چراها مثل مور و ملخ به ذهنم هجوم می آورند. بخصوص اینکه چرا ما؟

کنار بیستون چون قطره ای از خجالت و حقارت آب شدم و در خاک سخت بیستون فرو رفتم.

در برابر کنجکاوی پسرم که اینجا کجاست چه می توانستم بگویم.

 او را به چشمه سار بیستون و جویبارهای زیبایش مشغول کردم و خود را به نسیم خنکش.

اما روح گُر گرفته ام با آب و نسیم خاموش شدنی نبود و خاموش نشد.

این شعر را با عجله نوشتم. شاید مرهمی بر آتش درونم باشد.

ما دست کی سپردیم؟ / ایران بی نوا را / این غُربتی کجا بود؟ / این خاک آشنا را

گشتم به مُلک کوروش / قلبم به درد آمد / ویران نموده این مرد / این باغ دلگشا را

فرهاد ها فراوان / تا بیستون شکافند / اما نبود یالی / شیران با صفا را

بردند تیشه اش را / کشتند ریشه اش را / کوهش به باد دادند / آن مرد با وفا را

دیدم هزار شیرین / مانند کاک شیرین / اما نبود فرهاد / شیرین دلربا را

یاران! به خواب رفتیم / بر روی آب رفتیم / باید به چشمه برگشت / این راه اشتبا را

این بخت ما نبوده / این قرعه مال ما نیست / بر ماست تا دوباره / جبران کنیم خطا را

کوته دلان بدانند / فردای روشنی هست / ذلت همیشگی نیست / مردان با خدا را

غُربتی= شخص خاص

اشتبا= اشتباه

ح.ا:کاک سوغات کرمانشاهه. نخریدم نخوردم نیاوردم.شرمنده همگی بویژه مادر خانمم

فرهاد و شیرین

من از داستان اسطوره ای فرهاد و شیرین خیلی خوشم میاد. بگذریم از عاشقانه بودنش، یه چیزی توش هست که منو جذب میکنه. اگرچه شیرین به خسرو دلبستگی دارد اما با شیطنت یه نیم نگاهی هم به فرهاد دارد. اما فرهاد صرف نظر از عشق شیرین به خود، به او دلبستگی دارد. تا آنجا که رشوه گزاف خسرو را برای فراموش کردن شیرین نمی پذیرد و در عوض شرط خسرو را که کندن کوه بیستون بعنوان تنها راه رسیدن به شیرین است را با جان و دل می پذیرد. وقتی هم که با فریبکاری خسرو مبنی بر فوت شیرین کندن کوه را دیگر بیهوده می بیند، وصال را تنها بر روی کره خاکی جستجو نمی کند. او میداند که شیرین بخشی از وجود و حیات اوست و به دنبال وصال شیرین در سرای باقی از جان شیرین گذشته و خود را از بالای کوه به پایین پرت میکند.

قبلا گفتم دلتنگ بیستون شده ام و میخواهم به دیار فرهاد بروم. حالا دارم میرم. یه چند روزی نیستم. دلم برای دوستان تنگ می شود اما به یاد همگی هستم.

این شعر شرح حال دل من در توصیف بیستون بدون فرهاد است.

لطفا با سعه صدر بخوانید. ممنون همگی هستم.

چــرا ای کــوه خاموشی تو امشب    به تنهـــــــایی همــــآغوشی تو امشب؟

یکی هـر شب در اینجا تیشه میزد      چـــــــــــــــرا او را فراموشی تو امشب؟

خــودم دیـــدم که مـردی کوه میکَند     به انکـــارش چه می کوشی تو امشب؟

چــــرا ای مــاه امشب پشت ابری؟     نه مهتـــابی! سیـــه پوشی تو امشب

یکی گفتا به من ناگـاه: خامــــوش!     گمانــــم سخـــــت ناهوشی تو امشب؟

نمی بینی چه غــم افتـاده در کـوه      در این ماتـم چه می جوشی تو امشب؟

بــه یاد ِ آنــکه افتـــــاد از سر ِ کوه      مـــــــی ِ انـــدوه می نوشی تو امشب

یکــی فرهاد اینجـــــــا کـــوه میکَند      خبــر آمد چـــــه می کوشی تو امشب؟

که شیرین مُرد و کوهت ناتمامست      به بـاطل تیشــــه بر دوشی تو امشب

به خــــود گفتا که ای فرهاد بایــــد       شــــــراب دیگـــــری نوشی تو امشب

اگـر از جان ِ شیرین دست شویی       به شیــرینـت همــــآغوشی تو امشب

سوخت نوشت: از هر چی بگذریم حرف نون و آب واجب تره . یه کارت بنزین الان بیشتر به درد من میخوره تا این شعر آبکی و عشقولانه. کاریکاتور پایین هم همین رو میگه .

ح.ا.1: این جمله رو تو فیس بوک دیدم شما هم مطالعه بفرمایید. برداشت آزاد است. برداشت من در راستای طرح امنیت اخلاقی بود.

خواستند تا بوس و آغوش را از عشق بگیرند. افسوس تنها عشق را از بوسه و آغوش گرفتند.

ح.ا.2: یه فرشته زمینی راهیه بهشت شد. به وبلاگ لحظه های ناب یه سری بزنید. مادری سایه مهرش را از سر مهربانی کوتاه کرد و رو به آسمان بال پرواز گشود.

ندا

ندا بودی چون ترا ندا نامیدند

ندا شدی چون ترا ندای دیگری یافتند

آن تولدت زیبا بود چنانکه بهار زندگی ات بود

این تولدت زیباتر بود همچنانکه بهار جاودانگی ات خواهد بود

                                                            تولدت مبارک ندا جان!

جانانه

به این جانان که می رسم انگار وبلاگم جان تازه ای میگیره. این جملات تقدیم به بانوی عشق خودم که رایحه حضورش فضای زندگی ام را عطرآگین نموده است.

امتحان عشقت اوپن بوک بود.
من که جز نام تو چیزی نیاموخته ام ، چه بنویسم؟

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

حوصله کن!  هنوز کاسه چشمم از شراب تماشایت لبریز نشده است

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

کسوف چیزی جز حضور همزمان تو و خورشید نیست

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

اگر دوست داری بخواب
اما چشمهایت را نبند
 من ماهی زلال چشمانتم

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

بچرخ! ... یه بار دیگه! ... فقط یه بار دیگه بچرخ!
سرت گیج رفت؟!
من که عمریست گرد تو میچرخم چه حالی دارم

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

نپرس دفتر دلم چرا سیاهه و مال مردم سفیده
تکلیف شبم زیادست و مشق عشق بسیار می نویسم.

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

لعنت بر آنکه نان را گران کرد و نان مرا برید

تنها دلخوشیم همین نون خشکها بود که بهانه ای برای دیدنت بودند   (نمکی محله تان)

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

به زخم پاهایم نمک میزنم
نمی خواهم سختی راهی را که به تو رسیدم فراموش کنم

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

قاب عکست را از روی دیوار بردار! به چشم و دلم اعتمادی نیست

نمی خوام جز تو عاشق یکی دیگه بشم

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

یادته ! چند وقت پیش یه بوسه ازت گرفتم

بغلش جا موند ، کی بیام بگیرم؟

ح.ا.1: امروز سالگرد درگذشت دکتر شریعتی است. فهم من در شناخت آن مرد بزرگ اندک است. امیدوارم دوستان کمک کنند تا ایشان را بهتر بشناسیم. نظر شخصی خو د را در مورد ایشان بگویید. همان چیزی که در ذهنتان است نه آنچه دیگران می گویند.

مترسک به گندم گفت گواه باش که مرا برای ترساندن آفریدند اما من تشنه عشق پرنده ای بودم که سهمش از من تنها گرسنگی بود. دکتر شریعتی

قشنگان(4)

ارباب حلقه ها

رسیدیم به آنجا که چشم قشنگ پس از دلباختگی به موقشنگ مشغول نوشتن مشق در خصوص حلقه شد تا در جلسه بعد به درس عملی بپردازد.

حال ادامه داستان

روز درس عملی حلقه فرا رسید. پس چشم قشنگ چهره آراست و بجای کاپشن همیشگی کتی را که از میرزارحیم عاریه گرفته بود بر تن نمود و به سوی خانه ی موقشنگ شتافت.

بانو موقشنگ او را به زیرزمین جایی که موقشنگ در حال طی طریق بود رهنمود کرد.

پس از ادای مراسم ارادت و مریدی و مرادی ، موقشنگ به حلقه ای که بر کف زیرزمین منقوش بود اشاره کرد و گفت: آنجا بنشین تا درس امروز را شروع کنیم.

چشم قشنگ که تا آنروز در هیچ حلقه ای پا نگذاشته بود گفت: یا شیخ موقشنگ! عفو بفرمایید! ترسم به چاه ویل در افتم. حلقه اش مانوس نیست.

ادامه در ادامه مطلب

ح.ا.1: اگر چند وقتیه یه طنز خوب نخوانده اید به وبلاگ دوست خوبم یاس وحشی سری بزنید و از اینجا بخوانید این طنز دلچسب را . انصافاً زیباست.

ح.ا.2: این رو یه جایی خواندم. هنوز نفهمیدم چرا بعضی متنها بدجور به مذاقم خوش میاد.

وقتی مادرم گفت: الهی درد بی درمان بگیری

نفرینش گرفت ........................................................ عاشق شدم!

میلاد شاه مردان

میلاد شاه مردان به دوستداران، عاشقان و پیروان راست کردارش مبارک باد

روز پدر و مرد را نیز به همه مردان و پدران نیک روزگار تبریک میگم

با علـی باش، علی محور دیــن است     با علی باش علی خــــــــــوب ترین است

با علی باش اگــــر عشــق بهشتــی     چون علی صاحب فـــــــردوس برین است

با علی فارغ از این خـاک و فلـک باش     گنــــــج ِ حق است علی، بیشترین است

کس نشد مثــل علی محــــرم اسرار      قلــب و چشمان علی جملــه امین است

هیـــــــچ ماننـــــد ِ علی مـــرد نباشد      مـــرد جنگ است ولی خاک نشین است

جز علی کیست کــه در راه شـریعـت      بستــری خفت که چـــل تیــغ کمین است

جز علی کیست که با اینکه امیرست      بیــل در دسـت، عـــرق روی جبیـن است

جز علی کیست که در کوچه، یتیمـان      را بغـــل کرده ســـــر ِ دوش نشین است

جز علی کیست که بر تخت خلافـــت      پینـــه بر کفش زنــد. مــــرد نه این است؟

جز علی کیست که چونان پدری نیک      دست مهرش به سر ِ هـرکه غمین است

از علی هــــــر چه بگوییم قلیل است      با علی هر صفــــت ِ نیــــک قــرین است

با علی باش اگــــــر در پــی ِ گنجــی      چون علی شاه جهـان ، شاه زمین است

پدر نوشت: میگن تا پدر نشوی قدر پدر ندانی. برای خودم متاسف شدم وقتی پسرم یکماهه بود و پدرم را از دست دادم. وقتی قدر پدر را دانستم که جز خاک مزار و مشتی خاطره های نامهری من در حق پدر چیزی در دامن نداشتم. افسوس دیر فهمیدم.

خدایا! از او بخواه مرا عفو کند. همانطور که وقتی زنده بود بخشش همیشه شامل حالم بود. چون به یاد ندارم روزی مرا تادیبی کرده باشد که ای کاش کرده بود.

ح.ا: جهت اطلاع خانمها که می خواهند برای برادر ، پدر یا شوهرشان کادوی روز مرد بخرند، مراجعه کنند به عکس پست قبلی. بصورت تصویری و کاربردی کادوهای متداولی که در این روز داده می شود مشخص شده است.

یک مرد ...

با عرض پوزش پیشاپیش از تمام مردان عالم. تراوشات ذهنی است عفو بفرمایید.

یک مرد از کله سحر تا بوق سگ  کار میکند.

یک مرد در ماه یکبار آنهم بدون تشریفات (فقط آب خالی) به حمام می رود.

یک مرد بوی ناشی از عرق تنش تا هفت کوچه اونور تر را عطرآگین می کند.

یک مرد یقه لباسش چروک، پاچه شلوارش پاره، نوک جورابش سوراخ و دکمه کتش کنده است.

یک مرد در ملاعام تف کرده و در هر مکان سربسته ای خودش را خالی میکند.

یک مرد کلمات رکیک و گاه فحشهای آبدار با دیگر همنوعانش رد و بدل می کند.

یک مرد در بیرون از خانه چون بروسلی ست ولی در خانه دست کمی از موش مرده ندارد.

یک مرد آنقدر که از مادر زنش می ترسد از شیر گرسنه هراس ندارد.

یک مرد بلانسبت خرس با صدای خرناسش گوش فلک را کر میکند.

یک مرد جز با دوستان همپاله اش با بقیه بخصوص اهل خانه اخلاقش سگی است.

یک مرد سرش برود یک تار مو از سبیلش را قیچی نمی کند.

یک مرد به تعداد تنبان هایش زوجه اختیار میکند.

یک مرد به ماشین اش بیشتر از زوجه اش علاقه دارد.

یک مرد زود جوگیر شده و کلی قمپز در میکند.

حال اگر شما فکر می کنید مرد هستید و باید روز مرد را به شما تبریک گفت پس:

« روزتان مبارک »

ح.ا: پست بالا طنزی بیش نیست. جدی نگیرید! خواستم کمی با هم بخندیم.

بعدا نوشت: دوستانی که از این آپ بنده دلخور شدند می تونند به لینک دوستم سر بزنند تا بدونند علت آن چیست. از این دوست ممنونم با این آپ بموقع

یکی بود یکی نبود

یکی بود ، یکی نبود ،  اما خدا بود

یکی سفید بود ، یکی سیاه بود ، اما خدا بیرنگ بود

اونکه سفید بود خوشحال بود ، اونکه سیاه بود غمگین بود ، اما خدا مهربان بود

اونکه خوشحال بود مغرور بود ، اونکه غمگین بود محروم بود ، اما خدا عادل بود

اونکه مغرور بود همه چی داشت،  اونکه محروم بود هیچی نداشت، اما خدا خوش حساب بود

اونکه همه چی داشت با خدا نبود ، اونکه هیچی نداشت با خدا بود ، اما خدا ، خدا بود

اونکه با خدا نبود انگار خدا میدیدش، اونکه با خدا بود انگار خدا نمی دیدش، اما خدا بینا بود

اونکه با خدا نبود پیر شد و سیر نشد،  اونکه با خدا بود سیر نشد و پیر شد، اما خدا سیر بود و پیر نبود

عاقبت یه روز

اونکه پیر شد و سیر نشد مُرد و از دنیا رفت ، اونکه سیر نشد و پیر شد هم مُرد و از دنیا راحت شد

اما خدا هنوز بود.  تنها خدا بود. تنهای تنها .

همانکه در کودکی به ما میگفتند یکی بود و یکی نبود

وقتی پرسیدیم: اون یکی کی بود؟  گفتند :غیر از خدا هیچکس نبود

ح.ا.1: اگر فکر می کنید شما اردک زشت اجتماع هستید باید عرض کنم درست حدس زده اید. وگرنه خدا هیچکس را زشت نیافریده و زشتی زاییده خیال ماست. آنکه آن بالاست اهل باند بازی نیست و دنیا را با آخرت چنان گره زده است که هنوز یه پایمان این دنیاست اون پایمان در آن دنیا در حال حساب پس دادن است. دوستان! کمی انصاف داشته باشیم و کلاه مان را بجای اینکه هرروز بالاتر بگذاریم کمی قاضی کنیم.

ح.ا.2: تو وبلاگ یکی از دوستان بنام دنیای کابوس و رویا مطلبی رو میخاندم در وصف شب. دلم رفت که در مورد شب شعری بگویم که به طور اتفاقی وبلاگ استاد عزیزم کوروش مهربان را باز کردم. شعرش دگرگونم کرد و همانجا چیزی به ذهنم رسید که در ادامه مطلب گذاشته ام. استاد هم دیشب لطف کردند و به شعر من پاسخ داده اند.

دروغ

دروغ سخت در فکر فرو رفته بود. میخواست بدونه تا چقدر می تونه بزرگ باشه.

هزار بار تا حالا شمرده بود ولی بازم می شمرد:

یکم ، دو کم، سه کم و ....

از هر کی پرسید میگفت: الان به قدر کافی بزرگ هستی. یعنی از این بزرگتر؟!!!

چشمش افتاد به صداقت که با اندامی نحیف و لاغر با عینکی بر روی چشم گوشه ای نشسته بود و به غروب خورشید که بر لبه دیوار کوچه باغ نشسته بود نگاه میکرد.

با خودش گفت: از اون بپرسم بهتره. اون هیچوقت دروغ نگفته. پس نزدیک شد و همان سوال را پرسید.

صداقت عینکش را از روی چشمش برداشت و خیره در دروغ نگریست و کمی جثه بزرگ دروغ را ورانداز کرد و گفت: مگر الان بزرگ نیستی؟

دروغ گفت: چرا اما می خواهم بدانم چقدر بزرگ باشم تا همه مرا باور کنند؟

صداقت گفت: آنقدر بزرگ که حقیقت را بتوانی در زیر لباست پنهان کنی

دروغ گفت: 24 تا بس است؟ صداقت سرش بعلامت منفی تکان داد.

دروغ گفت: 63 تا چی؟ خیلی تلاش کردم،خیلی کارا کردم تا به این رکورد برسم.

صداقت گفت: برای ساده اندیشان شاید اما برای آنکه هفتاد میلیون آدم را قانع کنی هیچ است.

صداقت عینکش دوباره بر چشم گذاشت و راه کوچه باغ را در پیش گرفت.

دروغ بلند گفت: برای راه رفتن عینک میزنی اما برای برانداز من عینکت را برمیداری. مگر چشمانت ضعیف نیست؟

صداقت گفت: برای دیدن راه عینک لازم است. اما برای دیدن تو حتی چشم هم لازم نیست.

دروغ کنار دیوار باغ چمباته زد، سر در گریبان فکر فرو برد و دوباره شروع کرد به شمردن:

63کم ، 64کم ، 65کم، ...

توضیح: : "کم" واحد و مقیاسی من در آوردیست. به ذهن کنجکاوتان فشار نیارید.