حضور

داشتم یه دفتر قدیمی مربوط به خودم را ورق میزدم این دست نوشته چشمم را گرفت.

در زمان حال به کسی مصداق ندارد. فقط یک دلنوشته قدیمی است.

این روا نیست که در پــــرده بمانی         گفتمت تا کـه نگویی کــــه ندانی

غنچـــــــه باید بــــه سرا پرده بیاید         تا که بلبل نکنـــــد چشــم چرانی

دل که از طاقت ِ هجران به سر آمد         میرود در پـــــی ِ صـــــدها دگرانی

لطف دلدار به پنهان و شهود است         ورنه بر بود و نبودش چـــــه زیانی

نقش رویت به چه تشبیه نمایــــم         وقتی از دیده بصـــد پــــرده نهانی

تا نبینم رخ ِ شیرین تـــــرا مــــــــن         چون بگویـــم که چنینی و چنانی

وصف نادیده اگر نیــــــــز بگویـــــــم         خود که دانم که نه اینی و نه آنی

بهتر آنست که گـــه جلوه نمایــــی         تا بـــه این دل نرود هیـــچ گمانی

شور عاشق همه از دیدن یاراست         تا کنــــــــد باز بپا شـــــور جوانی

ح.ا.1: چرا این روزا همه میگن تونس تونست ما نتونستیم؟؟؟

ح.ا.2: یه سری به وبلاگ چاخان بزنید. کلاهتون را هم همراه ببرید. چون لازمه کمی کلاهمون را قاضی کنیم.

ح.ا.3: اگر کسی مشتاق دیدن شماست خساست به خرج ندین.قرار نیست که عوارض بدین. شاید این کمترین لطفی باشه که می تونید در حق یک دوست انجام بدین. منظورشعر بالا همینه.