نوبتی باشه نوبت جانان است.

پست امروزم را تقدیم میکنم به جانانم که از جان بیشتر دوست دارم

این جملات کوتاه را قبلا به خودش گفته ام. اما گویند عشق را فریاد باید زد.

پس پیشاپیش از بابت فریادهایم از همه عذرخواهی میکنم.

برای دیدنت از همه ی دیوارهای دنیا بالا میروم
بگذار فریاد کنند :
آهای دزد!
دزد!
دزد!

 ........................................................................

در دنیایی که بن لادن عاقبت به دام می افتد
تو چرا تماشایت را از من پنهان میکنی؟

 .........................................................................

دعوت به چایم نکن
من در کف پیمانه ای از کاسه ی چشمانتم

 .........................................................................

نگو که نخواهی آمد
خواستی هزار سال دیگر بیا
من چشمهایم را برای دیدنت بر سنگ مزار جا گذاشته ام

 .........................................................................

چشمم از دیدنت سیر نمی شود
کاش خوردنی بودی
تا طعم ترا چشیده بودم

 ........................................................................

نفهمیدم زمستان کی آمد و رفت
بس که گرم نگاهت بودم

 ........................................................................

آنقدر غرق تماشایت بودم که از نفس افتادم
کاش بهت گفته بودم شنا بلد نیستم

 ........................................................................

پا به پای تو میدوم
مترصد آن لحظه ای هستم که تو بایستی و من نایستم

 ........................................................................

میگن همه پلهای پشت سرت را خراب نکن
اما من خوشحالم که برای رسیدن به نگاهت هیچ پلی را سالم نگذاشتم

 ........................................................................

با یک من عسل هم نمیشه خوردت
بس که با نمکی!

 ........................................................................

دیشب خواب دیدم آب حوض خانه تان میکشم 

 ........................................................................

ح.ا: هنوزم از این تراوشات دارم ولی بقیه را بعدا تو یه پست دیگه میذارم.

سرتان چطور است با فریادهای من؟