خوشا مرغی که پروازش بلند است

خوشا عشقی که بر گردن کمند است

خوشا چشمی که از وقتی گشودند

میان ِ دیده یاری دل پسند است

خوشا عمری که بختش بر مرادست

به زیر پای دل نعل سمند است

خوشا آن دل که سرمست نگاریست

نمی داند که ساعت وقت چند است

خوشا بر من که عشقم پیش روی است

دو پای دیده در آیینه بند است

دلم میخواست همیشه از عشق می نوشتم. عجب حلاوتی دارد ذکر خیر عشق!!!