این اشک نباشد که رُخم کـــــرده فراگیر

شوقست که از چشم ِ ترم گشته سرازیر

شوقم همه از دیدن و از بودن با توست

حاشا که دمی چشم و دلم از تو شود سیر

سری به کلبه ی صهبانای عزیز زدم تا حالی بپرسم