چشم ِ جادوی تو چشمان مـرا داده فریـب

مبتلا کـــرده به دردی که نشد جز تو طبیب

گفتــم از نـــاز ِ نگاهت بکشم دست شبی

شب نشد صبح، دلم زمزمه میکرد: حبیب!

چشمان تو با من چه کرده است که زبان از پا اگر افتاد، قلمم پا میگیرد.