به این جانان که می رسم انگار وبلاگم جان تازه ای میگیره. این جملات تقدیم به بانوی عشق خودم که رایحه حضورش فضای زندگی ام را عطرآگین نموده است.

امتحان عشقت اوپن بوک بود.
من که جز نام تو چیزی نیاموخته ام ، چه بنویسم؟

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

حوصله کن!  هنوز کاسه چشمم از شراب تماشایت لبریز نشده است

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

کسوف چیزی جز حضور همزمان تو و خورشید نیست

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

اگر دوست داری بخواب
اما چشمهایت را نبند
 من ماهی زلال چشمانتم

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

بچرخ! ... یه بار دیگه! ... فقط یه بار دیگه بچرخ!
سرت گیج رفت؟!
من که عمریست گرد تو میچرخم چه حالی دارم

  //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

نپرس دفتر دلم چرا سیاهه و مال مردم سفیده
تکلیف شبم زیادست و مشق عشق بسیار می نویسم.

لعنت بر آنکه نان را گران کرد و نان مرا برید

تنها دلخوشیم همین نون خشکها بود که بهانه ای برای دیدنت بودند   (نمکی محله تان)

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

به زخم پاهایم نمک میزنم
نمی خواهم سختی راهی را که به تو رسیدم فراموش کنم

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

قاب عکست را از روی دیوار بردار! به چشم و دلم اعتمادی نیست

نمی خوام جز تو عاشق یکی دیگه بشم

 //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

یادته ! چند وقت پیش یه بوسه ازت گرفتم

بغلش جا موند ، کی بیام بگیرم؟

ح.ا.1: امروز سالگرد درگذشت دکتر شریعتی است. فهم من در شناخت آن مرد بزرگ اندک است. امیدوارم دوستان کمک کنند تا ایشان را بهتر بشناسیم. نظر شخصی خو د را در مورد ایشان بگویید. همان چیزی که در ذهنتان است نه آنچه دیگران می گویند.

مترسک به گندم گفت گواه باش که مرا برای ترساندن آفریدند اما من تشنه عشق پرنده ای بودم که سهمش از من تنها گرسنگی بود. دکتر شریعتی